آش فروشی صدام در کوچه پس کوچه های خرمشهر
انتشار: اسفند 14، 1401
بروزرسانی: 26 تیر 1404

آش فروشی صدام در کوچه پس کوچه های خرمشهر

از تمرینات قبل از عملیات برگشته بودند و از تشنگی له له می زدند. رزمندگان دم مقر گردان چشمشان به دیگ بزرگی افتاد که جلوی حسینه گذاشته شده بود. یک رزمنده با آب و تاب داشت ملاقه را به دیگ می زد و می گفت: آی شربته! آی شربته!



منبع: https://farsnews.ir/news/14011213000872/%D8%A2%D8%B4%E2%80%8C%D9%81%D8%B1%D9%88%D8%B4%DB%8C-%D8%B5%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%88%DA%86%D9%87-%D9%BE%D8%B3-%DA%A9%D9%88%DA%86%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D8%AE%D8%B1%D9%85%D8%B4%D9%87%D8%B1

دیگر خودشان از حفظ بودند. هنوز نپرسیده بودند که پوتین ما را ندیدی؟ با عصبانیت می گفتند: به پسر پیغمبر ندیدم. و دوباره خُر و پُف شان بلند می شد، اما این همه ماجرا نبود. چند دقیقه بعد دوباره: برادر برادر! بلند می شد این دفعه می نشست: برادر و زهرمار! دیگر چه شده؟ جواب می شنیدند: هیچی بخواب خواستم بگویم پوتینم پیدا شد!

آش فروشی صدام در پس کوچه های خرمشهر

دیگ جلوی حسینیه شربت شهادت نداشت

روزهای اولی که خرمشهر آزاد شده بود، توی کوچه پس کوچه های شهر برای خودشان می گشتند. روی دیوار خانه ای عراقی ها نوشته بودند: «عاش الصدام».

برخی رزمندگان که به آن ها حسودی می کردند، هوس می کردند آن ها را اذیت کنند. دست خودشان نبود! کافی بود مثلاً لنگه دمپایی یا پوتین هایشان سر جایش نباشد. دیگر معطل نمی کردند. صاف بالا سر این جوانان خوشخواب می رفتند: «برادر برادر!»

یک دفعه راننده روی ترمز زد و انگشت گزید که اِاِاِ، پس این مرتیکه صدام آش فروشه! کسی که بغل دستش نشسته بود، نگاهی به نوشته روی دیوار کرد و گفت: آبروی ما را بردی بیسواد! عاشَ؛ یعنی زنده باد.

پایان پیام/

به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، برخی رزمندگان در جبهه خیلی خوشخواب بودند، سرشان را نگذاشته روی زمین انگار ۷۰ سال بود که خوابیده اند و خوابشان سنگین بود. توپ بغل گوششان شلیک می کردی، پلک نمی زدند.

رزمندگان\xa0به طرفش هجوم آوردند، وقتی به او نزدیک شدند، دیدند دارد می گوید: آی شهر بَده!... آی شهر بَده! معلوم شد آن قابلمه بزرگ فقط آب دارد و هر کس که خورده بود ته لیوانش را به سمتش می ریخت. یکی هم شوخی و جدی ملاقه را از دستش گرفت و دنبالش کرد.