برای همین است؛ چون می خواهد به بزرگترین عبادت که بزرگترین اثر، یعنی حضور در محضر مولا، بر آن باز می گردد، وارد شود. آیا این درست است که انسان به حسب ظاهر یک ماه از نظر بُعد حیوانی این فشارها را بر خود وارد کند و در آخر هم دستش خالی باشد؟! هیچ عاقلی چنین کاری نمی کند.
\xa0
به گزارش خبرنگار حوزه مسجد و هیأت خبرگزاری فارس،\xa0مرحوم آیت الله آقامجتبی تهرانی، استاد اخلاق در یکی از سخنرانی هایش به مناسبت ماه رجب اظهار داشت:\xa0ابوبصیر این روایت را نقل می کند: «قال سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّه(ع) یَقُولُ لَا وَ اللَّهِ»؛ امام صادق(ع) فرمود: نه به خدا! «لَا یَقْبَلُ اللَّهُ شَیْئاً مِنْ طَاعَتِهِ عَلَى الْإِصْرَارِ عَلَى شَیْ ءٍ مِنْ مَعَاصِیهِ»؛ (الکافی، ج ۲، ص۲۸۸- وسائل الشیعه، ج ۱۵، ص۳۳۷\xa0) خداوند نمی پذیرد و قبول نمی کند هیچ چیز از طاعاتش را با اصرار بر هر چیزی از معاصی؛ چه کبیره چه صغیره.