به گزارش ایسنا، مریم کیان، عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم شناسی و مجری این طرح گفت: در دوره ناصرالدین شاه قاجار، ساخت وساز و تعمیرات نوسازی در ارگ سلطنتی به دلیل فرسوده شدن کاخ ها رواج داشت. گاهی نیز این تعمیرات به تخریب یک دیوار و برداشتن و یا جاگذاری تعدادی در و پنجره و ارسی محدود می شد.
او با اشاره به اینکه ارسی های بر جا مانده در مجموعه کاخ گلستان که می توان آن را بزرگترین مجموعه ارسی در دنیا محسوب کرد،\xa0 بیشتر به دوره فتحعلی شاه و ناصرالدین شاه مربوط است، اظهارکرد: با توجه به تفاوت های ساختاری و فنی میان ارسی های این مجموعه، این مسئله مطرح شد که آیا می توان تمام بازشوهای بزرگ چوبی با تزیینات گره چینی، قواره بری و پارچه بری چوبی با شیشه های رنگی را ارسی نامید؟ عنوان این طرح پژوهشی در پانزدهمین جلسه شورای تخصصی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری به تصویب رسید و انجام شد.
عضو هیأت علمی پژوهشکده مردم شناسی افزود: از نظر فن شناسی، ساخت ارسی های کشویی قدری متفاوت از بازشوهای لولایی است؛ لنگه های ارسی در شیاری میان دو لایه روکوب ارسی، بالا و پایین می رود ولی بازشوهای لولادار یا شبه ارسی ها، حول یک محور گردشی باز و بسته می شوند که امروزه آن را پنجره می نامند.
کیان گفت: در این پژوهش این نتیجه حاصل شد که تغییرات در شکل فنی یک شیء کاربردی نمی تواند ماهیت آن را تغییر دهد، چون به هر حال این ارسی های کارکرد بازشو (در ـ پنجره بزرگ) دارند. در نهایت شاید بتوان ارسی های لولادار را شبه ارسی نامید.
انتهای پیام