روزگاری طولانی راهروها و حیاط شلوغ این مدرسهِ نام آشنا، ذره ذره قد کشیدن تعدادی از بچه های این شهر را به چشم خود دیده، بچه هایی که امروز هرکدام در گوشه ای از این کره خاکی مشغول به کاری شده اند، اما حالا دیگر خبری از آن شلوغی ، هیاهو و جست و خیز بچه ها در راهروها و حیاط مدرسه نیست و سال هاست که سکوتی عجیب و مرگبار تمام وجود آن را در برگرفته و رنگ رخسارش روزبه روز کهنه تر از قبل می شود.\xa0
مدرسه ای که کرمانشاهیان آن را به نام دبیرستان کزازی می شناسد، درست ۱۰۴ سال قبل با دوندگی های سیدحسین کزازی از خیرین کرمانشاهی به عنوان اولین مدرسه مدرن شهرمان کلنگ زنی شد. کزازی برای اینکه هزینه ساخت این مدرسه را جمع کند تئاتر به راه می انداخت و\xa0 به میان مردم و بزرگان می رفت تا از آنها کمک بگیرد اما این کمک ها در حدی نبود که مدرسه سریع ساخته شود، برای همین ساخت آن با کندی پیش می رفت و چندین سال طول کشید تا در نهایت این مدرسه ساخته شد.\xa0
سرانجام با کمک های یک نظامی به نام امیراحمدی که ثروتمندان شهر را برای جمع آوری کمک به ساخت مدرسه در خانه اش گرد آورده بود، کمک های خوبی جمع آوری شد و ساخت مدرسه به پایان رسید.
\xa0سال ۱۳۰۷ اولین گروه از دانش آموزان وارد این مدرسه شدند و تحصیل خود را در آن شروع کردند. دبیرستان کزازی در طول چندین دهه یکی از مدارس مهم و تاثیرگذار شهر کرمانشاه بود و نوجوانان و جوانان زیادی در آن درس خواندند که حالا اکثر آنها یا دیگر در میان ما نیستند، یا گرد پیری روی سر و صورتشان نشسته و یا اینکه تارهای نقره ای در لابلای موهایشان جوانه زده و پا به میانسالی گذاشته اند.\xa0
آغوش گرم دبیرستان محبوب کرمانشاهی تا همین چند دهه قبل پذیرای دانش آموزان این شهر بود اما هر چه زمان گذشت کم رونق تر و کم رمق تر شد، تا جایی که درهایش برای همیشه به روی مردم بسته شد.\xa0
مدرسه ای که بسیاری از مردم این شهر به آن حسی نوستالژیک دارند باید تا ابد در خاطره مردم این شهر باقی می ماند، برای همین هم بود که سال ۱۳۷۷ میراث فرهنگی استان آن را در فهرست آثار ملی ایران قرار داد تا از گزند حوادث و بلاها در امان بماند.\xa0
۱۵ سال قبل هم اداره کل آموزش و پرورش استان به عنوان متولی این مدرسه قدیمی، آن را به موزه آموزش و پرورش تبدیل کرد تا حداقل بخشی از تاریخ آموزش این استان در آن به نمایش درآید اما امروز اگر کسی بخواهد از آن دیدن کند، با درهای بسته آن مواجه می شود و حیاطی که در آن سوی درهای بلند آهنی، آرام و ساکت روزگار می گذراند.\xa0\xa0
دبیرستان کزازی کرمانشاه سال هاست که رها شده و بلاتکلیف مانده و هرچه زمان می گذرد بیشتر به سمت فرسودگی و کهنگی و خطر نابودی پیش می رود.\xa0
به گزارش خبرنگار ایسنا، وضعیت این مدرسه باعث شد تا سال گذشته در سفری که مدیرعامل سابق صندوق احیاء و بهره برداری از اماکن تاریخی کشور به کرمانشاه داشت، دیداری با مسئولان آموزش و پرورش داشته باشد و از آن ها بخواهد که برای نجات این مدرسه از وضعیت فعلی، آن را از طریق مزایده به بخش خصوصی واگذار کنند و قرار بر این شد که با توجه به ثبت ملی بودن این بنای تاریخی، از طریق صندوق احیاء و بهره برداری از اماکن تاریخی کشور کار واگذاری آن انجام گیرد اما حالا با وجود گذشت حدود یک سال از این نشست، گویا مسئولان آموزش و پرورش استان اقدامی برای انجام فرآیندهای واگذاری آن از طریق صندوق احیاء انجام نداده اند.\xa0
آنطور که مدیرکل میراث فرهنگی استان می گوید: از سوی میراث فرهنگی استان پیشنهادات لازم برای مرمت، احیاء، واگذاری و نوع کاربری این مدرسه داده شده، اما اداره کل آموزش و پرورش هنوز پیشقدم نشده تا کار واگذاری بنا انجام گیرد.
داریوش فرمانی در گفت وگو با خبرنگار ایسنا افزود: البته با توجه به اینکه این مدرسه در گذشته کاربری فرهنگی داشته، درصورتی که به بخش خصوصی هم واگذار شود، باید بازهم کاربری فرهنگی داشته باشد و این درحالی است که مباحث فرهنگی چندان درآمدزا نیستند.\xa0
وی تصریح کرد:\xa0معمولا سرمایه گذار بخش خصوصی به بازگشت سرمایه و انتفاع از سرمایه گذاری انجام شده به عنوان اولین شرط سرمایه گذاری نگاه می کند که با \xa0توجه به اینکه کاربری تعیین شده برای این مدرسه فرهنگی است، تاکنون متقاضی برای این موضوع اعلام آمادگی نکرده است.
مدیرکل میراث فرهنگی استان اضافه کرد: لازم است مدیریت شهری نیز در این رابطه وارد میدان شود و به عنوان یک دغدغه به این بنای مهم تاریخی در استان نگاه شود.\xa0
وی در خصوص مرمت این بنای تاریخی نیز گفت:\xa0طبق مواد قانونی، اداراتی که بنای تاریخی ثبت شده در فهرست آثار ملی کشور در اختیار دارند، باید با استفاده از اعتبارات خود نسبت به مرمت و بازسازی آنها با هماهنگی و نظارت میراث فرهنگی اقدام کنند و این هزینه ها را در اعتبارات سالانه خود نیز پیش بینی کنند که متاسفانه برای مدرسه کزازی این امر تاکنون محقق نشده است.
حال باید منتظر ماند و دید آیا عزمی برای رهایی این مدرسه تاریخی که بخش زیادی از کرمانشاهیان از آن خاطره دارند، از وضعیت اسف بار کنونی آن شکل خواهد گرفت، یا اینکه باید نشست و نظاره گر تخریب تدریجی این بنای تاریخی بود.
انتهای پیام