بلوای بدویّت مدرن یا کاریکودتای تمدنی/ نگاهی تاریخی به پرده جدید تقابل نافرجامِ غرب‌گرایان با ایران‌گرایان

می‌گویند می‌خواهیم ایرانی‌ها را مجبور کنیم که این سبک زندگی را مثل غرب به رسمیت بشناسند و به آن احترام بگذارند و زمینه را برای ترویج و گسترشش اگر چه با هزاران سال هویت ایرانی در تقابل باشد؛ بازتر کنند.

تا برسد به همین سلام فرمانده. در یک روز دویست و شصت هزار نفر ثبت نام کنند فقط در تهران که ما می‌خواهیم بیاییم استادیوم آزادی، کلی هم دلخور بشوند که چرا جا به ما نرسید.

تفاوتش با برخی فقرات قبلی این است که قبلا غیظشان از این ناتوانی تاریخی و تمدنی را  با کشتار مردم در مسجد گوهرشاد یا قتل شیخ فضل‌الله‌ها و مدرس‌ها  اندکی فرو می‌نشاندند اما حالا اگر دستشان از برخی ترورهایی که تمنایش را دارند کوتاه است؛ این امکان را دارند تا با گسترش خشونت و فحاشی در فضای مجازی غیظشان را جیغ بزنند.

همان تصویر کاریکاتوری مریم قجر که دارد جیغ می‌کشد: آتش! را امروز شما در چهره چِندشِ مو ویز ویزی و جیغ زدن‌هایش در اینترنشنال می‌بینید. او هم در ویلای میلیون دلاری و با دریافت‌های چند صد هزار دلاری، دلش مثل مریم قجر برای کشته‌های دروغی و واقعیِ بیشتر؛ غنج می‌زند.

یک رمضان یا محرم در فرهنگِ نوروزپرورِ ایران کافیست تا فرد و جامعه را در مسیر معرفت و معنویت تازه‌گردانی کند. 

میرزا تقی خان؛ هم از آرمان مهدویت دفاع و بابیت را با قاطعیت سرکوب کرد و هم در نهایت در کربلا آرام گرفت که معلوم باشد ملی‌ترین و  مترقی‌ترین انسان ایرانی در آن دوره؛ عمیقا مسلمان و همچون سلمان فارسی؛ محب اهل بیت و زیر پرچم سیدالشهداست.

اگر امیرکبیر در غربت دفن شد و مدرس را بدون تشییع خاک کردند؛ اما سلیمانی، ده‌ها میلیون سوگوار داشت و این واقعا برای غرب و غرب زده‌ها تراژدی غیرقابل تحملی بود که یک و نیم قرن بعد از آن پیروزی بزرگ در قتل امیرکبیر و ۸۰ سال بعد از قتل مدرس و کشتار و شکنجه و حبس زنان ایرانی در ماجرای کشف حجاب؛ به چنین پسرفت و شکست مفتضح کننده‌ای دچار بشوند.

این‌ها همان‌هایی هستند که توهمات اقلیت محدودشان را خواسته اکثریت جا می‌زدند و ایران معاصر، بدمستی‌هایشان را در صحنه‌های گوناگون دیده است

ولی این ویروس‌ها حواسشان نیست که کالبد ایران با عبور از هرکدام از این تب‌ها؛ پادزهرهای تازه‌ای تولید می‌کند و مقاوم‌تر می‌شود.

اگر این‌ها با ناکارامدی‌های جمهوری اسلامی مشکل دارند چرا به کارامدترین بخش‌ها و محبوب‌ترین عناصرش حمله می‌کنند؟

ویژگی رضاخانِ کودتاچی در این بود که تشویق و هدایت شد که سطح کودتای سیاسی‌اش را به کودتای تمدنی ارتقا بدهد و ایران را از ماهیت فرهنگی-هویتی‌اش خالی کند. چه در سطح ظواهر(لباس و حجاب) چه رفتارها( مراسمات مذهبی و مناسک محرمی و…) چه آرمان‌ها و افق‌ها( برکشیدن بهایی‌ها و تقی زاده ها و… ).

اینکه میلیشیای سایبری‌شان را برای فحش‌های رکیک به هنرمندان و ورزشکاران و  فعالان فرهنگی و دانشجویی آموزش داده‌اند یا در دستورالعمل‌های عملیاتی‌شان چاقو زدن به بسیجی‌ها و کوکتل مولوتف انداختن در مساجد را توصیه می‌کنند یا می‌گویند به بقال‌ها و کاسب‌هایی که همراهی نمی‌کنند فحاشی کنید؛  دلیلی جز این ندارد که جمهورِ حامی جمهوری اسلامی، امروز متشکل‌تر، باتجربه‌تر و کارآزموده‌تر از دهه شصت‌اند و اگر در آن سال‌ها برای حفظ دستاوردهای گذشته می‌جنگیدند امروز برای آینده‌ای در میدان‌اند که افق‌هایش آشکارتر از هر مقطعی قبل از این است.

بنده چون در قضیه گوهرشاد و ماجرای کشف حجاب، حدود ده سالی است به طور تخصصی کار کرده‌ام، عرض می‌کنم؛ وحشی‌گری و سَبُعیتی که جریان غرب‌گرا با رهبری عنصر سخیف و خشنی مثل رضاخان علیه جامعه ایرانی و علیه هویت ایرانی انجام داد، واقعا چیز عجیب غریب و منحصر به فردی  است. 

خب وقتی که همه این‌ها شکست می‌خورد، و ایران نه تنها نابود نشد، نه تنها متوقف نشد، نه تنها دوباره پیشرفت را از سر گرفت بلکه تکثیر شد. امروز حتی یمن هم با همان صلابت ایرانی؛ اتحاد غربی-عبری-عربی را زمین‌گیر کرده است.

آل احمد درست در میانه سقوط رضاخان و ظهور انقلاب اسلامی؛ توانست به درکی تاریخی و ممتاز از پدیده غرب‌گرایی در ایران برسد. این که هنوز هم با گذشت ۵۰ سال؛  روشنفکران اصرار دارند هرسال در سالمرگش او را آماج بدو بیراه‌هایشان بکنند محصول همین خودآگاهی تاریخی او است.

چادر از سر زن مسلمان می‌کشند و فیلمش را منتشر می‌کنند.

در دهه هشتاد بوده، در دهه هفتاد بوده، در دهه شصت هم بوده

جالب این است که غیر از خود اروپایی‌ها؛ غربزده‌ها هم مشکلی با خشونت و جنایت به نفع مدرنیته ندارند و حاضر به هم‌افزایی فعال با سیاه‌ترین دیکتاتوری‌ها از جمله سعودی هستند چون ذلتش در برابر غرب را می‌پسندند.

در دهه هفتاد؛ ماجرای «شاهرخ و سمیه » و «جنایت خیابان گاندی»؛ همین ناهنجاری‌های ناشی از درگیر شدن نوجوان‌ها در فضاهای مدرن را با شدتی بیشتر از الان،  منعکس می‌کرد.

البته مثل دفعات قبل، می‌گویند نه! این بار اتفاق متفاوتی افتاده است!

اسلاف بن سلمان و اسلافِ صهیونیست‌ها در قلعه ابو قریضه، فکر می‌کردند کار محمد (ص) را تمام خواهند کرد اما تقدیر خدا این بود که به ایرانی‌ها این توفیق را بدهد که در برابر اتحادِ یهود معاند و عرب جاهلی، زمینه‌ساز ضربتی بشوند که با عبادت ثقلین برابری می‌کند. حالا دوباره یهود معاند و عرب جاهلی متحد شده اند و انقلاب اسلامی خیز جدید تمدن ایرانی برای مهیا کردن زمینه ظهور و به اذن خدا ضربه نهایی خاتم الاوصیا است. پیامبر فرمود اگر دانش در ثریا باشد اهالی این تمدن به آن دست خواهند یافت و هنوز نیم قرن از انقلاب اسلامی نگذشته، غرب از تماشای رتبه ایران در نانو و زیست فناوری و ماهواره و موشکی و هسته‌ای و واکسن و رصدخانه و… سراسیمه شده؛ حالا غرب‌زده‌ها می‌خواهند ما را از مودت اهل بیت به پیروی عرب جاهلی دعوت کنند چون گاو شیردهی برای غرب است.

غیر از این است که غلامان کراواتی  و کنیزهای برهنه ایران اینترنشنال، زرخریدِ عرب جاهلی ارّه به دست هستند؟ 

خواست اصلی را زیر عناوینی مثل زندگی و آزادی بَزَک می‌کنند و می‌خواهند بگویند ماجرا؛ فرهنگی و اجتماعی است، در حالی که آنچه با آن روبروییم کاملا سیاسی است و با یک کاریکودتای تمدنی مواجه هستیم.

طبیعی است که هم غرب و هم غرب‌زده‌ها از زاویه خودشان به ایران نگاه می‌کنند و البته در مواجهه با ایران نه تماشاگر  و پژوهشگر که بازیگر و کنشگر فعال‌اند.

اگر شهدا بر حجاب تاکید می‌کردند می‌دانستند که فداکاری‌شان صرفا برای ایرانِ جغرافیایی نیست بلکه برای ایران فرهنگی و تمدنی هم هست و می‌دانستند که غربی‌ها و غرب‌زده‌ها در کمین ایران فرهنگی و هویت تمدنی ما هستند.

۸.آل احمد  و خودآگاهی تاریخی

نمی‌شود دشمنان و مغرضان، برای ما کلمه و گزاره تولید کنند و مفهوم بسازند و ما با کلیدواژه‌های آن‌ها از واقعیت اجتماعی و تاریخیِ‌مان،  تصویر به دست بیاوریم.

طلایه‌های تمدن نوین اسلامی ایرانی؛ آشکار شده است

همان خط را بعدها در انقلاب اسلامی هم تجربه کردند. مطهری و بهشتی و باهنر و مفتح و صدوقی و مدنی و دستغیب و ده‌ها رهبر دینی دیگر ترور شدند به این امید که بتوانند دوباره انقلاب مردم را مثل مشروطه بدزدند و نعل وارونه بزنند.

ماجراهای اخیر از زاویه تاریخی و معرفتی، تازگی ندارد.

شاهکار فرهنگی و تمدنی ایرانی‌ها در ابتکار «نوروزِ» بهاری به عنوان آغاز سال؛ یک اتفاق تصادفی نیست و ریشه در عهد توحیدی ساکنان این سرزمین دارد که درکشاکش چالش با شیاطین؛ تجدید عهد را نهادینه کرده‌اند.

آنها بر سر تعریف «حقوق» دعوایی ندارند، دعوای اصلی بر سر تعریف «بشر» است.

کل فضای غربزده آکادمیک ما و پشتوانه‌های رسانه‌ای‌اش در ریاض و لندن و واشنگتن و تیرانا؛ و به تبع؛  میلیشیای میدانی‌شان؛ حاضر نیستند به این پدیده‌های تاریخی و بی‌نظیر کوچکترین نگاهی بکنند.

۹.خشونت مدرن؛  از گوهرشاد تا اکباتان

اولین سیلی را در ظهور پدیده مدافعان حرم در بین متولدین دهه شصت و هفتاد خوردند که در تشییع محسن حججی چشمشان را خیره کرد و اوج شکوهمند و تاریخی‌اش در تشییع جنازه حاج قاسم ثبت شد که مبهوت و  انگشت به دهان فقط تماشا کردند، چون لااقل از ده سال قبلش، می‌گفتند:  «نه غزه، نه لبنان»! گفتمان سازی کردند برای این، تلاش کردند جوری که حتی حزب‌اللهی‌ها هم مردد شده بودند که مردم با سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی همراه هستند یا نه؟

از بعضی جهات می‌شود تشبیهش کرد به عملیات فروغ جاویدان رجوی که البته به مرصاد جمهوری اسلامی تبدیل شد.

مدرس هم مثل امیرکبیر از پرچم‌های جریان ایران‌گرا در برابر جریان غربگراست

گوش به فرمان‌های داخلیِ حرمسرای رسانه‌ای آل سعود هم بعد از خوابیدن غائله یا خودکشی خواهند کرد یا به یوتوپیای در حال انقراضشان پناهنده خواهند شد و بقیه هم ان شاالله از جادوی شیطان بزرگ رها می‌شوند و به کاروان تعالی ایران سربلند و پیشرو ملحق خواهند شد و به حال هیستریک امروزشان خواهند خندید.

رجوی خودش هم می‌دانست دارد بلوف می‌زند ولی به قربانی کردن نیروهایش برای پنجه کشیدن به روی جمهوری اسلامی نیاز داشت.

این از داخل.

سراسیمگی آن‌ها برای برداشتن روسری از سر زنان ایرانی برای چیست؟

۱. ماجرای کهنه و بَزَک تازه

و مفهوم ولایت و فرّه ایزدی برای ایرانی‌ها؛ مسیر نجات و مصداق «یخرجهم من‌الظلمات الی النور» است.

انگار ما دوره نوجوانی خودمان را در دهه شصت  فراموش کرده‌ایم‌!

خودشان کلیپ منتشر می‌کنند و خیلی واضح هدفشان را «بی‌ناموسی» اعلام می‌کنند و اگر کسی در تجمعاتشان از ناموس حرف بزند طردش می‌کنند

با گذشت چهار دهه به راحتی می‌شود دید که کدام یک در توهم بوده و کدام «واقع بینانه‌تر» تحلیل کرده‌اند.

 اگر ۵ میلیون ایرانی همین امسال در روز شهادت امام رضا بروند مشهد؛ نشانه هیچ چیزی نیست!

همان  چالش تکراری بین هویت‌گرایان و غرب‌گرایان بروز کرده و هواداران رضاخان به خیابان آمده اند تا به خیال خودشان؛ مکتب رضاخان را جایگزین مکتب حاج قاسم کنند.

همان آقای مکرونی که افسران اطلاعاتی‌اش را می‌فرستد که اینجا معلم‌ها را علیه جمهوری اسلامی بسیج کنند، شما می‌بینید که این جوری دست به سینه،  ایستاده که با  آقای رئیسی ملاقات کند چون زمستان سرد اروپا در پیش است.

انقلاب مشروطه که برای عدالت و آزادی و با محوریت بزرگترین علمای نجف و تهران، شکل‌گرفته بود، در کمتر از بیست سال با اعدام شیخ فضل‌الله و ترور بهبهانی و ترور آخوند خراسانی و تبعید و ترور مدرس و … ، به دیکتاتوری ضددینی رضاخان رسید.

۱۱.پنجاه تایی‌های پر دلالت و ۵ میلیونی‌های بی دلالت!

تمدن ایرانی با الهام از فرازهای شکوهمند تاریخ طولانی و پرافتخارش توانسته است ضمن مضمحل نشدن در تمدن غرب و با حفظ هویت فرهنگی و پافشاری بر ارزش‌های اخلاقی و دینی جامعه ایرانی؛ به در انداختن طرحی نو  و ممتاز در ایران  برسد.

امروز غرب چون از تسلیمِ؛ «جمهور»ی، که به اسلامی بودن مفتخرند؛ ناامید است و می‌داند هیچگاه در ایران دوباره به تخت نخواهد نشست، امیدی جز «تضعیفِ» حکومتی که قادر به سرنگونیش نیست ندارد.

رویای غربزده‌ها دارد به باد می‌رود. رضاخان گفت مسلمان‌ها مانع پیشرفتند و با همین ادعا سعی کرد برای وحشی‌گری‌اش مشروعیت بتراشد. غرب‌زده‌ها می‌بینند این ادعا در ایران امروز مسخره است چون چه در سطوح عمومی و گسترش آموزش توده‌ها و آموزش عالی و چه در عالی‌ترین فناوری‌ها؛  آدم‌هایی پیشقراول پیشرفتند که نه تنها مشکلی با هویت ایرانی-اسلامی  ندارند بلکه افتخار می‌کنند که در دامن مادران عفیف و پدران مومن بزرگ شده‌اند و پرچم جمهوری اسلامی را برافراشته کرده‌اند.

بیماری غرب‌زدگی، عود کرده است. همان بیماری را ؛ که به قتل امیرکبیر و تبعید مدرس و کشتار گوهرشاد  و کودتای ۲۸مرداد و حقارت و وقاحتِ تقی زاده و رزم‌آرا انجامید؛ حالا در جریان غرب‌گرا چه در جلوه برلینی‌اش و چه در نسخه داعش‌جوییش در داخل می‌بینیم

خودشان کلیپ منتشر می‌کنند و خیلی واضح هدفشان را «بی‌ناموسی» اعلام می‌کنند و اگر کسی در تجمعاتشان از ناموس حرف بزند طردش می‌کنند. در چند هزار سال تاریخ ایران، کدام زنی را سراغ دارید که مثل پستانداران برلین رفتار کرده باشد؟

از جهت پیشرفت‌های صنعتی و علمی و بهداشتی و پزشکی و…جمهوری اسلامی شبیه‌ترین حکومت ایران در دویست سال گذشته  به اروپا و آمریکاست ولی دغدغه این‌ها بیشتر از این که تقرب به غرب باشد گریز از استقلال و هویت ایرانی است.

نکته مهم در سیر تمدن غرب مدرن این است که هر چه در دانش و فناوری پیشرفت می‌کند میلش به برداشتن مرز انسان و حیوان بیشتر می‌شود.

یادمان بیاید در اوج دفاع مقدس و در سال‌هایی که 200 هزار شهید دادیم یک اقلیتی در  جامعه بود که همان زمان، فسقش را داشت، دلبستگی‌اش به غرب را داشت، آرمان شهرش یک دنیای غرب زده بی‌هویت بی‌آرمان بود ، ظهور هم داشتند در  جامعه و این طور نیست که این‌ها سابقه‌ای در جامعه نداشته باشد.

 ایران در طول تاریخ، هرگز پادشاهی با دختر یا خواهرِ فاحشه نداشته است. این افتخاریست که فقط بر تارک سلسله پهلوی می‌درخشد. این هم چیزی نیست که ما ادعا کنیم؛ روایت متواتر و مستند نزدیکان  و دوستان دربار است. محمدرضا شاه می دانست که همه دربار و به تبع همه مردم خبر دارند که والاحضرت اشرف چه کاره است ولی برایش اهمیتی نداشت.

وگرنه الان غربزده‌ها چه کار می‌خواهند بکنند که نمی‌توانند؟

غرب مشکلی با دیکتاتوری یا محدودیت آزادی‌های سیاسی و حتی اره کردن مخالفان رسانه‌ای ندارد. از سوموزا تا حسنی مبارک تا پینوشه تا بن سلمان کارنامه تاریکِ غرب، روشن است.

اعتماد به نفس شیطانی‌ای که در هویت مدرن هست، همه چیز را برای آن‌ها مباح جلوه می‌دهد و تا همین امروز هم اروپایی‌ها با  اِعمال وحشیانه‌ترین خشونت‌ها اگر همسو با منافع مدرنیته باشد مشکلی ندارند،دیدید اخیرا آن مقام اروپایی، رسما و علنا گفت اروپا باغی است در میان جنگلی‌های جهان! 

۶.کودتای کاریکاتوری تجزیه‌طلبان در ایرانِ فرهنگی و تمدنی

امروز پیشاپیشِ عمده فعالیت‌های علمی ما در مرزهای دانش؛ مردان و زنان مومن و معنوی و با هویت ممتاز ایرانی اسلامی حرکت می‌کنند.

رضاخان هم میرزاده عشقی را کشته بود و هم فرخی یزدی را. هم مدرس را و هم آقا نجفی را. هم علیمردان خان را؛  هم هژبر امیر موید را هم محمد ولیخان اسدی را؛  و هم بسیاری از  مادران  و دختران  ایرانی را. غارتگری او هم که بیش از همه در زمین خواری‌های نجومی‌اش نمود یافته بود، مورد اذعان تمام نزدیکان و زیردستان او بود.

غیر از این است که غلامان کراواتی و کنیزهای برهنه ایران اینترنشنال، زرخریدِ عرب جاهلی ارّه به دست هستند؟

کسانی که چهل سال است برای آرزوهای ناکامشان؛ روزشماری می‌کنند و نظام، طبق پیش‌بینی‌هایشان تا به حال، بارها و بارها در دهه شصت،  هفتاد، هشتاد و نود سقوط کرده است، چطور می‌توانند به دیگران  پُز «واقع‌بینی» بفروشند و به ما تصویر درستی از واقعیت بدهند؟

 بله فعلا هنوز چادر کشیدن از سر زنان در خیابان‌ها برایشان میسر نیست؛ هنوز نمی‌توانند همه بسیجی‌ها را –مثل شهید آرمان علی‌وردی- به جرم استنکاف از توهین به رهبری آن طوری که می‌خواهند زجرکُش کنند؛ اما خیلی محدود است آن ناهنجاری‌های فرهنگی که بخواهند در این جامعه انجام بدهند و امکانش به لحاظ فردی و غیر رسمی برایشان فراهم نباشد.

امروز هم اتفاق تازه‌ای نیفتاده است. کدام روانشناسی در دنیا هست که فحاش‌های فلان دانشگاه را با آن سطح از رکاکت و سخافت؛  از لحاظ روانی؛ سالم ارزیابی کند؟

جریان غربگرا در جامعه ایرانی کار سختی داشته است.

این الگوی توسعه و پیشرفت در منظومه‌های شیطانی است. جمهوری اسلامی همان طور که الگوی مارکسیستی مبارزه منهای خدا را به چالش کشید و به بن بست رساند و خود جانشین سرافراز آن شد؛ امروز الگوی پیشرفت منهای معنویت، منهای هویت دینی، منهای استقلال فرهنگی را که غرب علمدار آن است به چالش کشیده.

۷.حقوقِ بشر یا …  ؟

این‌ها فکر کرده‌اند با اضافه شدن بن سلمان و بایدن و مکرون و تل آویو و … به صفوفشان، می توانند از اقلیت بودن در ایران دربیایند.

در دویست سال گذشته امیرکبیر را کشتند. سید جمال را تبعید کردند. شیخ فضل‌الله را کشتند. آخوند خراسانی را کشتند. مدرس را کشتند. آقانجفی و آقازاده(پسر آخوند خراسانی) را کشتند. میلیون‌ها زن ایرانی را تحقیر و شکنجه کردند. نهضت نفت را سرکوب و سرنگون کردند.

اتحاد شیاطین اروپا و آمریکا در برابر ایران؛ شکست خورد و این نشانه آغاز احتضار تمدن فرسوده غرب است و همین، غرب‌گراهای ایران را دیوانه کرده و به این رفتارهای هیستریک و بی منطق و خشن کشانده است.

 در حقیقت؛ پهلوی اول، تیر آخرِ جریان غرب‌گرا در ایران بود و اینکه بعد از هشتاد سال دوباره به او و مکتبش رجوع کرده‌اند نشان می‌دهد بر خلاف جریان ایران‌گرا که روند رو به جلو و بالنده‌ای دارد و از امیر کبیر تا حاج قاسم هر بار که با ترور و حذف مواجه شده پرچم بلندتری پیداکرده است؛ جریان غربگرا از ۸۰ سال پیش تاکنون درجا زده و نماد تازه و مهمی پیدا نکرده است.

وقتی می‌شود عاطفه ومحبت و شفقت و ثروت و … را نثار سگ آقای پتیبل کرد و شب‌ها برای پاکوتاه لالایی گفت و با  فرنچ بولداگ خوابید؛ مادری به چه کار می‌آید؟

امیرکبیر طرفدار استفاده از دستاوردهای غرب بود؛ دارالفنون را او  ایجاد کرد، اما معتقد نبود ایرانی‌ها باید از استقلالِ سیاسی و هویت فرهنگی‌شان دست بکشند و همین او را از غرب‌گراها ممتاز می‌کرد؛ راهبردی که به برکت خون امثال او، یک و نیم قرن  بعد ازشهادتش؛ در جمهوری اسلامی در تراز بالاتری به ثمر رسید.

این دیکتاتوری نیست که از کسانی که خودشان را فرزند میمون می‌دانند بخواهیم رفتار انسانی داشته باشند؟ اگر کسی روی میمون‌ها فشار بیاورد که رفتار انسانی داشته باشند قطعا دیکتاتور است.

زن در شعارهای این‌ها مقابل مرد نیست، مقابل مادر و همسر است. درود بر زن در پارادایم این‌ها در حقیقت، مرگ بر مادر و مرگ بر همسر است.

یادمان رفته بعضی‌ها بعد از  دوم خرداد ۷۶  در تحلیل جامعه شناختی  توهمی‌شان چنان به شوق آمده بودند که به دنبال رسمیت بخشی به «تظاهرات علیه خدا» بودند و فکر می‌کردند جامعه ایرانی آن قدر مدرن شده که می‌شود وارد بازخوانی انتقادی علیه عاشورایش کرد و در انتهای دوره خاتمی خودشان مجبور شدند رای‌هایی را بشمرند که به « ..والمستشهدین بین یدیه» داده شده بود.

از هلند تا فرانسه تا پرتقال تا اسپانیا تا بلژیک تا ایتالیا و … همه مستعمره داشته‌اند.

چرا امروز  شیطنت‌ها و توطئه‌های دشمنان ایران برای مقابله با حجاب زن ایرانی به اوج رسیده است؟

تقسیم کار کرده‌اند؛ بعضی پایان ایران جغرافیایی را اعلام می‌کنند، و عده دیگرشان پایان ایران فرهنگی را.

کشتار سرخپوست‌ها و به بردگی گرفتن سیاه‌ها نمونه‌های دورتر این تفکر است، از جنایات شگفت فرانسوی‌ها در الجزایر و ویتنام بگیرید تا ترور هزاران شخصیت فکری و فرهنگی و اجتماعی و سیاسی در ایران  تا بمب شیمیایی دادن آلمان‌ها به صدام برای بمباران شهرها تا جنایات ابوغریب و گوانتانامو تا ارّه کردن خاشقچی پیش چشم همه جهانیان؛ تا همه بفهمند ایستادگی در برابر منافع دنیای مدرنیته و نوکرانش؛ تاوان سخت و خشن دارد.

«وما کان جواب قومه الا ان قالوا اخرجوهم من قریتکم انهم اناس یتطهرون»؛ زورشان برسد می‌گویند هر کس را  با فحشا مخالف است؛ محدود و محصور و تبعید کنید.

 پرچمدارهایشان در حالی که دستمزدهای چند صد هزار دلاری‌شان از کاخ سفید هم رسما منتشر می‌شود صریح و با افتخار می‌گویند قبل از ازدواج حامله شدیم.

ایرانِ جغرافیایی را نتوانستند با گروهک‌های منحرف تجزیه کنند، خواستند  ایران فرهنگی را با  پیش انداختن یک مشت هویت ستیزِ مغرض یا فریب خورده تجزیه کنند. به راه‌اندازی شورش‌های تجزیه‌طلب هویتی و فرهنگی امید بستند

چرا الان این قدر عصبانی و سرخورده هستند؟

ده پانزده سال گفتند خیلی خوب ماهواره‌ها که بیاید؛ فضای مجازی که گسترش پیدا کند، خود جمهوری اسلامی هم زیرساخت ایجاد کند و سرویس بدهد، کار تمام است. چون همین روش‌ها دربعضی جوامع دیگر تجربه شد و جواب داد و انفعال و تسلیم در برابر تمدن غرب و  فرهنگ غربی محقق شد.

« الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشَاءِ » شیطان بزرگ؛ شما را از یک سو به عقب افتادگی، توسعه نیافتگی و فقیر شدن تهدید می‌کند و از دیگر سو امر به فحشا می‌کند.

تمدن غرب صدها سال تلاش کرده تا الگوی خودش را بر همه جهان تحمیل کند و بگوید بدون انکار معنویت؛ بدون تجاوز از حدود الهی، بدون التزام به سکولاریسم ممکن نیست کشوری و ملتی پیشرفت کند.

در هیچ کجای جهان این‌ها به اندازه ایران اسلامی با یک چنین مقاومت فرهنگی «عمیق و عظیم و در نهایت پیروز» مواجه نشدند.

 پیشرفت مادی و پسرفت معنوی برایش ملازم‌اند. ایده‌آلش این است که جامعه بشری تبدیل بشود به مجموعه ای از گرگ‌ها و میمون‌ها و کِرم‌هایی که از پیشرفته‌ترین ابزارها برخوردارند. قانونی شدن ازدواج با حیوانات نه به معنای به رسمیت شناختن آزادی افراد بشر که به مفهوم نفی انسانیت به مثابه هویتی ممتاز و فراتر از وحوش است.

بیماری غرب‌زدگی، عود کرده است. همان بیماری را؛ که به قتل امیرکبیر و تبعید مدرس و کشتار گوهرشاد و کودتای ۲۸ مرداد و حقارت و وقاحتِ تقی زاده و رزم‌آرا انجامید؛ حالا در جریان غرب‌گرا چه در جلوه برلینی‌اش و چه در نسخه داعش‌جوییش در داخل می‌بینیم.

 به غرب‌زده‌های ایران گفته بود من با تحریم‌های فلج کننده و کمرشکن، ایران را تسلیم می‌کنم و اگر جمهوری اسلامی ‌نابود نشود، کاملاً در نظم جدید غربی دنیا مضمحلش خواهم کرد. از سال 1390، بارها اعلام کردند که تحریم‌های ما فلج‌کننده است.

 تنفر از پرچم ملی و آتش زدنش و در دست گرفتن انواع پرچم‌ها از پرچم‌های مجعول محلی تا پرچم همجنس بازها در همایش‌های این‌ها اتفاقی نیست.

باید بتوانیم مسایل مان را، واقعیت‌های روزمره‌مان را با معارف  خودمان و بر اساس تجربه زیسته دینی و انقلابی‌مان بفهمیم.

اینها بیش از آن که اشتیاق به ترویج گناه داشته باشند، از وجود توبه در فرهنگ ایرانی منزجرند

اینها همان‌هایی هستند که توهمات اقلیت محدودشان را خواسته اکثریت جا می‌زدند و ایران معاصر، بدمستی‌هایشان را در صحنه‌های گوناگون دیده است