وضعیت ترورها چطوری بود؟ مقامات و پاسداران و مردم را و همه را شامل میشد و ترور کور بود و براساس تیپ و ظاهر افراد هم میتوانست باشد و اینطوری بود: «در این قبیل عملیات فقط هدف انجام ترور بود و اینکه قربانی ترور چه فرد یا شخصی باشد اهمیتی نداشت. از این رو عمده اهداف این ترورهای کور مردم عادی، شهروندان بیدفاع، رهگذران، مسافران وسایل نقلیه عمومی و… بودند. سازمان منافقین بدون پردهپوشی موارد و نمونههایی از ترورهای شهروندان عادی را در ارگان مطبوعاتی خود ذکر و از این عملیات تروریستی با عناوینی مثل اعدام انقلابی و آتش قهر خلق یاد میکرد».
نتیجه هم این بود: «در سال ۱۳۶۰ کشور ایران ۱۹۶۹ شهروند را در اقدامات تروریستی که توسط گروهکهای منافقین، کومله، رزگاری، دمکرات، پیکار، چریکهای فدایی خلق (اقلیت) و اتحادیه کمونیستهای ایران انجام شده از دست داده است؛ گروهک منافقین با اقدام به ترور ۸۴۱ تن رتبه نخست را در خیانت به مردم و کشور در این آمار کسب کرده است».
حالا ببینیم همانموقع، همان روز اولی که اینها معلوم شد میخواهند بریزند در خیابانها و میخواهند علیه مردم و برخلاف مردم باشند، همان اول تیرماه ۱۳۶۰ که تظاهرات خرداد منافقین هنوز تازه بود و هنوز در آن چاه عمیق نیفتاده بودند، امام خمینی (ره) چه فرموده بودند به اینان و چقدر روشنگر: «به این جوانهای گولخوردهای که از چند نفر گرگ گول خوردهاند، نصیحت میکنم… توجه داشته باشید این امری که دو روز پیش اتفاق افتاد این را مطالعه کنید، ببینید چه بود؟… شما که بازی خوردید و سران جنایتکار منافقین شما را بازی دادند و خودشان در پناهگاهها نشستند و شما را به خیابان آوردند و آن غائله اسفناک را به دست شما به بار آوردند. اعلام قیام مسلحانه در مقابل کیست؟
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید
