سید ابن طاووس از محمّد بن ذکران که معروف به سجّاد است، چه آنقدر سجده کرد و در حال سجده گریست که نابینا شد، روایت کرده که گفت: به امام صادق (ع) عرض کردم: فدایت شوم، این ماه، ماه رجب است، مرا در این ماه دعایی بیاموز که حقتعالی مرا به آن سود بخشد، حضرت فرمود: در هر روز و شب از ماه رجب و پس از نمازهای یومیه این دعا را بخوان:
یَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ، یَا ذَا النَّعْماءِ وَالْجُودِ، یَا ذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، حَرِّمْ شَیْبَتِی عَلَى النَّارِ.
ای دارای بزرگی و رأفت و محبت، ای دارای بخشش و جود، ای دارای عطا و کرم، محاسنم را بر آتش دوزخ حرام کن.
ای آنکه هر خیری را از او امید دارم و از خشمش در هر شرّی ایمنی جویم، ای آنکه در برابر عبادت اندک مزد بسیار عطا میکند، ای آنکه به هرکه از او بخواهد میبخشد، ای آنکه به هرکه از او نخواهد و او را نشناسد نیز میبخشد، عطایش از روی مهربانی و رحمت است، با درخواستم از تو، همهی خیر دنیا و خیر آخرت را به من عطا کن و با درخواستم از تو همه شر دنیا و شر آخرت را بازگردان، زیرا آنچه را تو عطا کردی کاستی ندارد و از احسانت بر من بیفزای ای مهماننواز.راوی گفت: حضرت مَحاسن (موهای صورت) شریف خود را در پنجهی چپ گرفت و این دعا را با حالت درماندگی و زاری همراه حرکت دادن انگشت اشاره دست راست خواند و پس از این گفت:
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید
منبع: https://farsnews.ir/news/14011102000831/%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D8%B1%D8%AC%D8%A8-%D8%A8%D8%A7-%D8%B5%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%B1%D8%AD%D9%88%D9%85-%D9%85%D9%88%D8%B3%D9%88%DB%8C-%D9%82%D9%87%D8%A7%D8%B1-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%88-%D8%B5%D9%88%D8%AA
پایان پیام/