او اضافه کرد: شکل بیشتر رخت های ساخته شده در این شهرستان به صورت بیضی بوده که بر پشت شتر گذاشته می شود. در بیشتر مواقع نیز از «رخت شتر» برای حمل آسان چوپانان وساربانان شتر و گذاشتن آذوقه روی آن استفاده می شود.
کلانتری در ادامه درباره روش «ساخت رخت شتر» توضیح داد: رخت شتر شبیه زین است که روی کمر و پشت شتر\xa0 قرار می گیرد و بیشتر از چوب، پارچه، کاه یا نی و طناب درست می شود. «رخت شتر» \xa0به وسیله تخته چوبی که از درختان بنه، توت، گردو و بید تراشیده شده و توسط دو عدد میخ به نام «کَتَب» ساخته می شود، به طوری که کَتَب جلو بزرگتر از کَتَب عقب است و توسط دو عدد چوب به نام «باسکی» از سوراخ های کَتَب گذرانده می شود.
«ساخت رخت شتر»، از جمله مهارت هایی است که در استان سیستان و بلوچستان به ویژه در مناطق عشایرنشین کاربرد دارد و به عنوان میراث ناملموس این استان در فهرست آثار ناملموس کشور به ثبت رسیده است.
صفورا کلانتری ـ کارشناس ثبت اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان ـ درباره «مهارت ساخت رخت شتر» و کاربرد آن در زندگی مردم این استان به ایسنا گفت: «رخت شتر» و استفاده\xa0 از آن به منظور نگهداری بار و جابه جایی اقلام در بین مردم این شهرستان در نقاط روستایی و عشایری، نه تنها از ضروریات زندگی است، بلکه دارای قداست خاص از لحاظ پرداختن به نشانه های اسلامی است. از سویی سادگی بی نظیر ساخت رخت شتر و استفاده نکردن از ابزار مدرن و کم هزینه بودن آن، پاره ای از ویژگی های رخت شتر است و همین عوامل سبب شده است این مهارت در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت برسد. \xa0
این کارشناس ثبت افزود: سپس در دو طرف آن با تره، که از جنس پارچه یا موی بز است، توسط زنان هنرمند بلوچ بافته می شود و داخل آن را پُر از کاه یا نی کرده و به وسیله سوزن جوال دوز می دوزند و به «باسکی»، به وسیله پارچه تاب داده شده، متصل می شود و یک طناب از جنس مو یا پارچۀ بافته شده در عقب رخت به نام «پار دم» وصل کرده که رخت به طرف جلو یا گردن شتر حرکت نکند و یک طناب دیگر به وسط آن وصل کرده و از زیر سینه شتر عبور داده تا رخت، ثابت و بدون حرکت در پشت شتر قرار گیرد.
