میتوان نوحههای قدیم و جدید را تلفیق کرد
پدر و عموی شما مداح و اولین اساتید شما بودند. از آن سینهسوختههای دستگاه سیدالشهدا علیهالسلام چه نکاتی آموختید؟
متاسفانه با رفتارهای برخی از مداحان میان مردم این رایج شده است که مداحان پولهای کلان میگیرند. بله وجود دارد و افرادی با مداحی در حال کاسبی هستند، اما از سوی دیگر بزرگانی هم داریم مثل حاج مهدی آصفی، حاج اکبر مولایی، حاج حسن آهنسازان و استاد سازگار که به فراخور توان و امکان جسمی هنوز به روضه خانگی میروند و مانند قدیم رفتار میکنند.
شما سالها در حرم حضرت رقیه(س) مداحی کردهاید. در این شب سوم محرم که متعلق به ایشان است، از حال و هوای مجالس عزاداری در این حرم بگویید؟
متاسفانه این روزها رقابتی میان مداحان برای شعر جدید خواندن شکل گرفته است. آیا این رقابت موجب انقضای زودرس نوحهها نیست؟
شعر اول باید به دل مداح بشیند، اگر به دل او نشست میتواند به دل مستمع هم بنشاند.
ماجرای مداح بیکفن
مداحان قدیمی که الان هم بسیاری از آنها هستند، عبا روی دوش دارند و کت بلندی مشابه پالتو تن میکنند. حتی قشری از آنها یک کلاه بر سر میگذارند که فینه نام دارد. این طیف قائل به رعایت آدابی بودند، هرجایی نمیرفتند و هر لباسی هم نمیپوشیدند.
چرا نوحههای قدیمی اینقدر ماندگار است و هنوز هم در مجالس خوانده میشود؟
قطعاً همین طور است. نوحه باید تکرار شود. اگر نوحه تکرار شود و دهان به دهان بچرخد، مورد نظر و عنایت اهل بیت(ع) قرار میگیرد اما زمانی که دنبال روز و جدید خواندن باشیم و این رقابتهای دنیایی وجود داشته باشد، اهل بیت(ع) نگاهی نمیکنند. امروز ببینید در مجالس تشییع پیکر یک دوستدار اهل بیت(ع) هم خوانده میشود: «ای اهل حرم میر و علمدار نیامد» و با این نوحهها نوکر امام حسین(ع) را بدرقه میکنند.
پدرم وقف شهدا بود. از رفقا شنیدم که در گذشته در خیابان خیام و اهل بن علی در مجالس میخواند. بعد از آن در دوران دفاع مقدس، هر شهیدی که در محل میآوردند، تمام کارهایش با پدرم بود. حتی گلاب از کاشان در منزل داشت و شهدا را با آن شستوشو میداد. برای شهدا ختم میگرفت و برای آنها میخواند.
در تمام حرمهای اهل بیت(ع) ما نیاز داریم که فردی برای ما روضه بخواند. شما کربلا میروید یک نفر برای شما روضه میخواند یا به دیگر حرمهای شریف که میروید، اما من اعتقادم این است که حرم حضرت رقیه(س) روضهخوان نمیخواهد. تمام در و دیوار این حرم گریه میکند.
شعر باید مفهوم داشته باشد. وقتی شعری را میخوانی، اول باید به دل خود مداح بنشیند. اگر به دل مداح نشست میتواند به جان و دل مستمع هم بنشاند. سعید خرازی، شعری دارد با این مضمون: «دنیا نیامده ز غمت خونجگر شدم/ وصف تو را شنیدم و از خود به در شدم/ تا مادرم به کام من از تربت تو ریخت/ دیوانه تو بودم و دیوانهتر شدم/ قسمت شد آمدم به کنار ضریح تو/ پروانه تو بودم و پروانهتر شدم». من با این بیت کار دارم. بیاعتبار بودم و از لطف مادرت/ سنگ تو را به سینه زدم و معتبر شدم.
خبرگزاری فارس ـ حوزه مسجد و هیأت ـ امیرحسین کسائی: «مداح سنتی» عبارتی است که بسیاری از هیأتیها در مواجهه با پیرغلامان و طیف جوانتری از مداحان امروز به کار میبرند. مداحی که دل در گرو سنتهای قدیمی مداحان دارد و حتی در نوع پوشش هم شبیه آنان عمل میکند. در سومین قسمت برنامه شمیم با سیدامیر حاجاحمدی که هم در زمینه مداحی سنتی و هم مداحی روز فعال است گفتوگو کردیم و حدود این نوع از مداحی را با حضور او تبیین کردیم.
این نوحهها ماندگار شده است چون از دل گفته شده است.
پدرم در زمان کرونا از دنیا رفت و در آن دوران که همه از هم فرار میکردند، مجالس باشکوهی برای او برگزار شد و جمعیت بیسابقهای آمد. من همیشه به خودم میگویم اگر مراسمهای او در دوران کرونا نبود، چگونه باید کار او را جمع میکردم. پدرم از مال دنیا هیچ نداشت و همه سرمایهاش امام حسین(ع) بود. وقتی از دنیا رفت در حسابش ۵۰۰ هزار تومان داشت. به قول آقای سازور پدرم معروف نبود، اما محبوب بود. چند نفر دیگر مانند سیدمحمود مومنی هم این نکته را به من گفتند. پدرم همیشه در پایان مداحی این دم را میداد که حسین ارباب بیکفن و حسن ارباب بیحرم و در نهایتش خودش هم بیغسل و کفن دفن شد و مداح بیکفن لقب گرفت.
در عرصه مداحی، به نوع خواندن و فضای کاری مداحانی همچون شما، مداحی سنتی میگویند، البته شما نوحههای روز را هم میخوانید میان این دو سبک چه تفاوتهایی وجود دارد؟
پایان پیام/
منبع: https://farsnews.ir/news/14020429000412/%D8%B4%D9%85%DB%8C%D9%85%7C-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D8%A7%D9%85%DB%8C%D8%B1-%D8%AD%D8%A7%D8%AC%E2%80%8C%D8%A7%D8%AD%D9%85%D8%AF%DB%8C-%D9%86%D9%88%D8%AD%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%82%D8%AF%DB%8C%D9%85%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%AF%DA%AF%D8%A7%D8%B1-%D8%B4%D8%AF-%DA%86%D9%88%D9%86-%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%AD-%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DB%8C%D8%AE
میتوان سبکهای جدید و قدیم را در مداحی تلفیق کرد
شعری خوب است که اول به دل مداح بنشیند
بحث از بزرگترها و آداب نوکری آنها شد. از صله و پاکت هم بگویید که بزرگترها چه منش و روشی در این زمینه داشتند؟
در مجالس روضه قدیمی و خانگی پول را بانی در نعلبکی میگذاشت و مداح برمیداشت. نه حرفی بود که کم داد یا زیاد. هرچه بود برمیداشتند و عجیب این پولها هم برکت داشت. من هنوز در روضههای خانگی مداحی میکنم و جالب است بدانید که در همین تهران به مجلسی میروم که به من ۲۰۰ تومان صله میدهند. من چند سال است که این روضه را میروم و همین صله را میگیرم و این پول برکت زندگی من است. چند روز پیش خدمت یکی از پیرغلامان سرشناس تهران بودم. از من خواست یکی از آن اسکناسهای ۲۰۰ تومانی را به او بدهم تا گره مشکلش باز شود. فردا آن روز با من تماس گرفت و گفت فلانی گره کارم باز شد.
فیلم کامل این مصاحبه را اینجا ببینید.
پدر شما مداح بیکفن لقب گرفت. کمی از ایشان و اتفاقاتی که برایشان رخ داد برایمان بگویید.
من بچه بودم، اما خاطرم هست که حتی دسته عزاداری راه میانداخت و مثلاً بعد از نماز مغرب و عشا از همان مسجد امام علیالنقی(ع) در خیابان اهل بن علی، با حالت سینهزنی به خانه شهدا برای عرض تسلیت میرفتیم. او را به مداح شهدا میشناختند. بعد از 4 سال که از میان ما رفته است، هنوز نامش پابرجاست. او روضهخانگی زیاد میرفت و در مجالس هیأتها هم میخواند.
نمیخواهم نوحههای جدید را زیر سوال ببرم، اما نوحههای قدیمی از ته دل گفته شده است و بسیاری از آنها نظر شده است و حتی شاعر آن را در خواب دیده و سروده است. مثلا با شعر «نه ذو الجناح دیگر تاب استقامت داشت/ نه سیدالشهدا بر جدال طاقت داشت/ هوا ز جور مخالف چو نیلگون گردید/ عزیز فاطمه از اسب واژگون گردید/ بلندمرتبه شاهی ز صدر زین افتاد/ اگر غلط نکنم عرش بر زمین افتاد» براساس نقلها حضرت زهرا(س) گریه کرده است. وقتی این نوحه خوانده شود، معلوم است که حال جلسه هم به هم میریزد.
متاسفانه با رفتارهای برخی از مداحان میان مردم این رایج شده است که مداحان پولهای کلان میگیرند. بله وجود دارد و افرادی با مداحی در حال کاسبی هستند اما از سوی دیگر بزرگانی هم داریم مثل حاج مهدی آصفی، حاج اکبر مولایی، حاج حسن آهنسازان و استاد سازگار که به فراخور توان و امکان جسمی هنوز به روضه خانگی میروند و مانند قدیم رفتار میکنند