وقتی این جملات را به محمدجعفر گفت نتوانست طاقت بیاورد و سرش را روی سینه دوستش گذاشت و گریست. محمدجعفر در حالی که تلاش می کرد دوستش را آرام کند، گفت: حسین جان! من یک سال و نیم است که از وضعیتم خبر دارم. باید در عملیات بیت المقدس ۵ شهید می شدم، اما لطف خدا شامل حالم شد تا به حج مشرف شوم و ۲ بار هم به سوریه بروم. از همه مهم تر اینکه سرباز\xa0ثامن الائمه شوم.
به گزارش گروه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس،\xa0امیر شهید سرتیپ\xa0محمد جعفر نصر اصفهانی آخرین مسؤولیتش پس از اتمام جنگ، فرماندهی تیپ یک لشکر ۷۷ پیاده ثامن الائمه (ع) ارتش در سال ۱۳۷۴ بود. او حضور در این تیپ را به خاطر مزین بودن به نام امام رضا (ع) انتخاب کرده بود. از اصفهان به خراسان رضوی رفت تا آخرین روزهای عمر پربرکتش را در جوار امام رضا (ع) سپری کند.
در یکی از روزهایی که علائم عوارض شیمیایی اش عود کرده بود، همراه با همسرش به حرم امام رضا (ع) مشرف شد. او شب تا صبح در حرم گریه کرد. همسرش به خیال اینکه محمدجعفر شفایش را از امام رضا (ع) طلب کرده است، از او پرسید: ان شاءالله شفایت را از امام رضا (ع) گرفتی؟! اما محمدجعفر در حالی که لبخندی بر لب داشت، گفت: من که شفا نخواستم! همسرش با تعجب پرسید: پس چه خواستی؟ محمدجعفر که خنده اش قطع نمی شد، جواب داد:\xa0من از خدا شهادت خواستم و امام رضا (ع) را شفیع قرار دادم.
