عبدالرضا البته لوس بازی هایش را با اینکه بزرگ شده بود، رها نکرده بود، این ها را خدیجه خانم تعریف می کرد: وقتی عبدالرضا به خانه بر می گشت به من می گفت: سلام به روی ماهت، به اون نگاه نازت، مامان من، عزیز من، یک بوس بده. می گفتم: بسه دیگه پسرم، بچه که نیستی! می گفت: مامان! هر کسی پیشانی مادرش را ببوسد به بهشت می رود، تو نمی خواهی من بهشت بروم؟ می گفتم: چرا دوست ندارم؟!
پدر و مادر شهیدان لشکریان
