تقریباً از سال ۱۳۶۴ بود که گروه «روایت فتح» زیر نظر گروه تلویزیونی جهاد سازندگی به تصویربرداری از صحنه‌های عملیات و پخش آن‌ها پرداخت. تصویربرداران گروه باحضور در خط مقدم و حتی گاهی جلوتر از رزمندگان اسلام، تصاویر نابی از جنگ تهیه می‌کردند و به سرعت آن‌ها را به تهران می‌فرستادند. شهید سید مرتضی آوینی ضمن تدوین فیلم‌ها، بر روی آن‌ها متنی جذاب می‌نوشت، می‌خواند و از تلویزیون پخش می‌شد.
همان زمان برنامه‌ای دقیقاً مشابه روایت فتح ایران، با نام«صُوَرٌ مِنَ المَعرکة» (تصاویری از میدان نبرد) از تلویزیون عراق پخش می‌شد. در تمام صحنه‌هایی که فیلمبرداران از خطوط نبرد عراق تهیه می‌کردند، سر دوربین کاملاً پایین بود و هیچ تصویر بازی که بشود از آن موقعیت منطقه را تشخیص داد و شناسایی کرد وجود نداشت.
برای مردم بسیار جالب و جذاب بود که تصاویر دست اول را از سنگرهای کمین و خطوط نبردی که همان لحظه رزمندگان در آن مشغول نبرد هستند، ببینند! ولی برای برخی دیگر نیز دیدن این تصاویر ارزش بالاتری داشت!
به گزارش خبرنگار کتاب و ادبیات خبرگزاری فارس، کتاب «جاسوس بازی ۲» روایت‌هایی واقعی از جاسوسی افرادی است که برای رسیدن به اهداف خود از ذره‌ای اطلاعات نمی‌گذرند. این کتاب توسط انتشارات شهید کاظمی روانه بازار شد و شما در ادامه یکی از داستانک‌های این اثر را که درباره جاسوسی بعثی‌ها از مناطق جنگی به کمک مستند‌های روایت فتح بود، می‌خوانید:
ظاهراً مسئولان وقت حراست و بازبینی تصاویر صدا و سیما دقت کافی را نداشته و متوجه نبودند که چه تصاویری دارد، پخش می‌شود. در تصاویر روایت فتح، ترکیب خطوط دفاعی، نوع و تعداد سنگرها، نوع سلاح و تجهیرات موجود در خط، تعداد نیروها و خیلی چیزهای دیگر به خوبی نشان داده می‌شد. بیخود نبود صدام حسین، حاکم ملعون عراق، در جمع فرماندهانش گفته بود: «ما ۸۵ درصد اطلاعات خود را از منابع آشکار ایران به دست می‌آوریم و فقط برای دستیابی به ۱۵ درصد اطلاعات تلاش می‌کنیم!»