مسعود رجوی چگونه خدای مجاهدین شد؟
انتشار: اردیبهشت 06، 1402
بروزرسانی: 28 تیر 1404

مسعود رجوی چگونه خدای مجاهدین شد؟

۴ـ\xa0گرو در مقابل هیچ کس و هیچ ارگانی مسوول نیست و از هیچ کس مگر خود آموزش ایدئولوژیک و سیاسی نمی گیرد.

روابط فرقه ای به صورتی است که در آن یک فرد آگاهانه افراد دیگر را با استفاده از روش های خاصی وادار می کند تا به طور کامل (یا نسبتاً کامل) در خصوص همه زمینه های تصمیمات مهم زندگی شان وابسته به او باشند و به این پیروان عقیدتی این طور القا می کند که او دارای استعداد، نبوغ یا دانش ویژه و خاصی است. به طور مثال مریم رجوی بارها اذعان داشته است که مسعود رجوی برای اقناع سازی موضوعی چندین روز با آنان بحث می کند. شاید بهتر باشد بگوییم هدف رجوی اقناع نیست، بلکه تحمیل عقیده خود به هر قیمتی به\xa0سایر افراد است.\xa0

غیرت روی نام «رجوی ها»؟

۵ـ رهبران سازمان نجات دهنده بشریت هستند.

می توان مجاهدین را یک فرقه دانست، چرا که دارای یک نگرش واحد نسبت به موضوعات انسان، وجود و تاریخ (اصطلاحا ایدئولوژی) هستند، دارای یک فرهنگ و آداب و رسوم مشترک مشخص و در بسیاری موارد ممیز از دیگر ایرانیان هستند و مهم تر از همه دارای یک گرو یا به عبارت خودشان رهبر عقیدتی اعلام شده و مشخص بوده و حاضرند به خاطر وی هر کاری حتی اقدام به خودسوزی در ملأعام کنند. (برای مثال چند خودسوزی به خاطر به زندان افتادن چند روزه مریم رجوی). این یکسان انگاری اعضای مجاهدین در فهم موضوعات هستی شناسانه به قدری قوی است که شاید به هیچ وجه نظیر آن را در بین پیروان ادیان توحیدی نتوان پیدا کرد.\xa0\xa0

او در این حالت عملاً در مقام یک شخص معصوم وارد می شود تا به وسیله این القائات ذهنی مخاطب را در اختیار خود قرار دهد.\xa0

خلاصه حرف های مسعود رجوی در این مراسم این بود که شمایی که در جنگ شکست خوردید، شکست شما ربطی به نقشه ها و تجهیزات ما یا قدرت طرف مقابل نداشت. شما شکست خوردید چون فکرتان درگیر زن و بچه و خانواده بود و از اینکه بجنگید ترسیدید. پس باید همه زن و شوهرها از هم طلاق بگیرند و خالص در خدمت رهبر سازمان باشند یا سازمان را ترک کنند. در این مراسم مسعود رجوی، مریم را برای اعضای سازمان مثال می زند و می گوید او برای اهداف سازمان یک شبه از شوهرش جدا شد و در خدمت رهبر سازمان قرار گرفت! یعنی حتی این اتفاق را هم به نفع اهداف خودشان جلوه می دادند. او اصلاً اشاره نمی کند قربانی کردن آن چندهزار نفر نتیجه اشتباهات استراتژیک خودش است و اگر افراد شکست خوردند اول از همه این ناکامی به خود او به عنوان فرمانده میدان برمی گردد.\xa0

۱ـ محدود نبودن به علایق فردی، عرف واعتقادات عمومی و انجام اعمال شگفت انگیز.

به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، حتما شنیده اید که در دو دهه اخیر برای توصیف سازمان مجاهدین خلق از عبارت «فرقه» استفاده می کنند. مسأله مهم و قابل تأمل این است که اساساً دلیل و مِیل به تعریف یک گروه سیاسیِ مسلّح که سابقه تروریسم را از دهه ۴۰ شمسی تا الآن به دوش می کشد به یک فرقه سیاسی چیست؟ آیا عبارت «فرقه رجویه» نوعی اَنگ سیاسی از سوی جمهوری اسلامی برای تحقیر سازمان مجاهدین است یا به راستی این گروه مسلّح و عامِل ترور دارای شاخصه های اصلی یک فرقه است؟\xa0

پایان پیام/

خرابکار بودن و طلبکار شدن!

چرا مجاهدین در اصل اعضای یک فرقه سیاسی هستند؟

مجموعه تحولات درونی با هدف مطیع سازی نیروها و تبدیل رهبری جمعی سازمان مجاهدین خلق (کادر مرکزی) به رهبری خاص (رجوی) و تبدیل این رهبری به عنصری منزه و دست نیافتنی به منظور فرمانروایی محض و بلااشکال در امر کنترل نیرو و خط دهی درون و بیرون، همگی از سازمان مجاهدین خلق یک فرقه ایدئولوژیک نظامی ساخت. هرچند از سال ۵۴ و درون زندان نیز رجوی این موقعیت را با بایکوت کردن همه عناصر مساله دار و قلع و قمع همه مخالفان به وجود آورده بود اما از سال ۵۸ قرائن و شواهد بیشتری برای این موضوع می توان یافت. تعطیل کردن آموزش های ایدئولوژیک، جمع آوری کتب قدیمی سازمان، تقدیس رهبری رجوی و بعدها نحوه برخورد با موضوع خانواده و طلاق های تشکیلاتی و انقلاب ایدئولوژیک، نتیجه چنین تحولی در سازمان بودند. بعد از کشته شدن موسی خیابانی در سال ۶۰ عملاً رهبری فرقه ای رجوی بلامنازع شده بود آنچنانکه مریم رجوی نیز بعدها به کرات از مکتب «مسعودیسم» یا «رجویسم» نام برد. به عبارتی رجوی خود را تنها نماینده بر حق خدا روی زمین می دانست و سازمان خود را نوک پیکان تکامل معرفی می کرد. او در عرصه سیاسی خود را مساوی ایران می دانست و ایران را بدون خود هیچ می خواند.

رهبران فرقه ها تکریم و ستایش را به روی خود متمرکز می کنند. روحانیان مذاهب برحق، سران احزاب دموکراتیک یا رهبران جنبش های اصیل بشر دوستانه، تکریم و ستایش پیروان را به سمت خدا، اصول انتزاعی یا اهداف گروه معطوف می کنند. در حالی که رهبران فرقه ها، تمرکز را بر عشق، ایثار و وفاداری نسبت به شخص خود بنا می گذارند. برای مثال در بسیاری از فرقه ها، همسران وادار به جدا شدن از یکدیگر و والدین وادار به رها کردن فرزندان به عنوان آزمایش سرسپاری شان به رهبر می شوند. دقیقا همین امر در سازمان مجاهدین خلق اتفاق افتاد؛ به خصوص پس از حضورشان در عراق و اسکان در کمپ اشرف. در این روند بسیاری از زنان مجبور به متارکه سازمانی شدند و به دستور سازمان به زوجیت افرادی درآمدند که حتی انتخاب خودشان هم نبوده است.\xa0

در مورد «رجوی محوری» این سازمان سیاسی خوب است سری به خاطرات اعضای سابق آن بزنیم.\xa0مسعود بنی صدر از اعضای ارشد سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت و نماینده این شورا در غرب آمریکا که در سال ۱۳۷۵ از این سازمان جدا شد در خاطرات خود می گوید:«تا زمانی که عضو مجاهدین بودم از این که دنباله روی «فرقه رجوی» خوانده شوم، نه تنها ناراحت نمی شدم، بلکه افتخار هم می کردم و تا آنجا که به یاد دارم این نه تنها احساس فردی من بلکه احساس جمعی همه مجاهدین بود. حساسیت ما روی نام رجوی اگر نه میلیون ها برابر، حتما صدها برابر حساسیت مان روی کلمه مجاهد بود، به نوعی که به راحتی حاضر بودیم بنا به حکم تشکیلاتی ظاهرا از عضویت مجاهدین استعفا بدهیم ولی حاضر نبودیم از دنباله روی رجوی چشم بپوشیم.»


پایه گذاران سازمان مجاهدین خلق، از راست: محمد حنیف نژاد، سعید محسن، علی اصغر بدیع زادگان

شاید بهتر باشد در ابتدا مقصود خود از عبارت فرقه را روشن کنیم. در تعریف فرقه چنین آمده است: گروه یا جماعتی که اهداف، نظام اعتقادی یا ویژگی های یکسان و مشترک داشته باشند؛ مانند فرقه های تصوف. در فرهنگ سیاسی، فرقه معادل کلمه کالت است و معنی آن در فرهنگ انگلیسی آکسفورد چنین آمده است: ۱ـ یک سیستم مذهبی پرستش، به خصوص در اجرای مراسم و عبادات. ۲ـ وفاداری، شیفتگی، ازخودگذشتگی نسبت.\xa0مارگرت تایلور در کتاب «فرقه ها در میان ما» معتقد است که فرقه ها به علت عملکرد های خاص درونی و روابط و مناسبات ویژه ای که برقرار می کنند از سایر گروه ها و سازمان ها متمایز می شوند.\xa0

رهبران فرقه ها تمایل به اِعمال اراده و تسلط داشته و اغلب به عنوان\xa0 شخصیت های کاریزماتیک توصیف می شوند. این رهبران به داشتن میزان کافی از قاطعیت، جذبه یا سایر قدرت های کاریزماتیکی برای جذب، حفظ و اداره افرادشان نیاز\xa0دارند. آن ها مریدان خود را وادار می کنند تا خانواده، شغل، سابقه کاری و دوستان خود را برای پیروی از آن ها رها کنند. در بسیاری از موارد، آشکار یا پنهان، آن ها نهایتاً دارایی، زندگی و هستی پیروان خود را تحت کنترل می گیرند.

محمد حنیف نژاد، شاید هیچ وقت فکر نمی کرد پایه گذار سازمانی شود که دهه ها بعد به دست رجوی ها تا این حد تنزل یابد و\xa0 بیش از آنکه در خدمت مردم قرار گیرد با تحمیل مغزشویی های مکرر و تمامیت خواهی خود در برابر مردم ایران قرار گیرد. شاید در یک جمع بندی باید مهم ترین شاخص های فرقه رجوی را موارد زیر دانست:

محتاج عشق و ایثار دیگران

فرقه چیست؟

رجوی، خدای مجاهدین

رهبران فرقه افرادی خودانتصابی و تحمیل گر هستند که ادعا می کنند دارای مأموریت خاصی بوده و یا دانش ویژه ای دارند. برای مثال، رهبران فرقه ها اغلب ادعا می کنند که برای هدایت مردم مأمور شده اند. برخی دیگر از رهبران ادعا می کنند که به راه رسیدن به رستگاری یا به جواب تمام معضلات بشری پی برده اند؛ همین طور تعدادی مدعی می شوند که به اکتشافات علمی، طبیعی یا اجتماعی که می تواند پیروان فرقه را به سطوح جدیدی از آگاهی، موفقیت یا قدرت شخصی یا سیاسی برساند، دست یافته اند. دقیقاً به همین روش بود که مسعود رجوی برای تحریک اعضای خود می گفت «دِلِتان را به من بدهید و جلو بروید، هرچه دارید بدهید! ثواب و گناهانتان برای من باشد و به هیچ چیز فکر نکنید.»

شاخصه های اصلی فرقه رجوی


مسعود و مریم، خدایان کمپ اشرف

۲ـ آمرزیده بودن اعضای فرقه رجوی و در ضلالت بودن باقی مردم دنیا.

دل و قلبتان برای من باشد

۳ـ\xa0یگانگی در اندیشه و زندگی در دنیای دو قطبی و خواست تسلیم کامل از پیروان در برابر خواست سازمان.



منبع: https://farsnews.ir/news/14020205000054/%D9%85%D8%B3%D8%B9%D9%88%D8%AF-%D8%B1%D8%AC%D9%88%DB%8C-%DA%86%DA%AF%D9%88%D9%86%D9%87-%D8%AE%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D8%AC%D8%A7%D9%87%D8%AF%DB%8C%D9%86-%D8%B4%D8%AF

در اثبات فرقه بودن تشکیلات منافقین همین بس که پس از عملیات مرصاد و شکست منافقین که با کشته شدن چهار الی پنج هزار نفر از اعضای سازمان رخ داده بود وقتی دو سه هزار نفر باقیمانده به صورت مجروح و خسته به مقر اشرف برگشتند، به دستور مسعود رجوی همگی در یک گردهمایی بسیار بزرگ جمع شدند. حتی اعضایی که در بیمارستان و روی ویلچر و برانکارد بودند هم مجبور شدند خودشان را به این گردهمایی برسانند.