دکتر «حبیب الله محمودیان» در خصوص این دره و آثار باستانی فراوانش به خبرنگار ایسنا اظهار کرد: دره «میشخاص» در فاصله ی ۲۵ کیلومتری جنوب شرقی مرکز استان و بر سر راه ایلام\xa0به شهرستان های بدره و\xa0دره شهر واقع شده است، منطقه میشخاص از نواحی آباد و حاصلخیز استان به شمار می رود و\xa0دارای\xa0روستاهای مختلفی است و اکثر روستاها و مراکز جمعیتی این بخش که به بخش سیوان\xa0\xa0ایلام معروف است در\xa0\xa0بخش شمال شرقی دره کوهستانی حد فاصل کبیرکوه و کوه های شلم، انجیر، طولاب و در بخش شمال شرقی واقع شده اند.
وی خاطرنشان کرد: دره میشخاص در حد فاصل بلندی های جانبی و در دامنه ارتفاعات طولاب واقع شده و رودخانه ی میشخاص آن را مشروب می سازد، بیش تر آثار باستانی آن بر روی تپه های طبیعی مشرف بر رودخانه و زمین های پست واقع شده اند، \xa0شرایط مطلوب جغرافیایی این منطقه عامل عمده استقرار انسان در دوران گذشته بوده است، بنابراین در جریان بررسی این منطقه، آثار متعدد و شاخصی شناسایی شده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ایلام تشریح کرد: مطالعات باستان شناسی نشان می دهد که استقرار در این منطقه از دوران پیش از تاریخ تا دوره اسلامی متأخر استمرار داشته است، هرچند شناسه های فرهنگی عصر مفرغ از تعداد و تراکم بیش تری برخوردار است.
محمودیان گفت: به نظر می رسد منابع دائمی آب، زمین حاصلخیز، دسترسی به کوهستان و اقلیم مناسب منطقه از دلایل جذب جمعیت و استمرار استقرار بوده است.
این پژوهشگر افزود: محوطه های جعفرآباد I\xa0و\xa0II\xa0، محوطه محمودآباد، تپه چگا کلیه، تپه دن کاو و محوطه تاریخی لره از جمله این آثار به شمار می روند که\xa0شواهدی از عصر مفرغ\xa0\xa0و آهن در این مکان ها ملاحظه شده است .
وی گفت: تپه پاکاو، محوطه منجلی، چگاگرا، تپه صیدمحمد، تپه اله ویس، محوطه دارتخت، محوطه میدان،\xa0گورستان باستانی بان طولاب، محوطه داروند و تپه باستانی داروند بخش دیگری از آثار باستانی دره میشخاص است که گاه نگاری شناسه های فرهنگی این محوطه ها\xa0نشانگر استقرار در دوران پیش از تاریخ تا دوره تاریخی است، از جهتی می توان ارتباط فرهنگی محوطه داروند و تپه های بان ارجنی را تأیید کرد.
\xa0 \xa0 \xa0\xa0
محمودیان اضافه کرد: گورستان بان کلکین از دیگر آثار این منطقه است که در حاشیه جنوبی روستای حیدرآباد\xa0واقع شده است به نظر می رسد، این گورستان از وسعت زیادی برخوردار باشد و برای ساکنان روستاهای حیدرآباد و داروند در ادوار گذشته مورد استفاده بوده است. بافت معماری گورهای حفاری شده شامل گودال نسبتاً عمیق است که با استفاده از\xa0سنگ های یک پارچه «دوتخته» دیوار جانبی و یک یا چند تخته سنگ برای پوشش استفاده شده است، موردی از گورها،\xa0سنگ های جانبی و پوشش آن هنوز سالم مانده است.
این عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی ایلام تأکید کرد: بافت معماری گورها با گورستان های عصر مفرغ خصوصاً گورهای بردبال، چنارباشی و ورکبود چوار کاملاً قابل مقایسه است.
محمودیان اظهار کرد: مطالعات باستان شناسی محوطه های دره میشخاص نشان دهنده دوره ی فرهنگی خاصی است که با فرهنگ دشت های حاشیه غربی زاگرس چون موسیان، دهلران و مهران متفاوت است به هر حال دره میشخاص به دلیل تراکم آثار تاریخی و فرهنگی از قطب های مهم باستانی منطقه محسوب می شود.
انتهای پیام