جواهرزاده ادامه داد: این مسائل هنگامی رخ می دهد که دانشگاه ها به صورت جزیره ای فعالیت هایی انجام دهند، در حالی که با بازار و فضای کسب و کار کاملا غریبه هستند. از طرفی نیز بازار و کسب و کارها هم درگیر مسائل و مشکلات روز هستند و ارتباطی بین صنعت و دانشگاه وجود ندارد و اگر وجود هم داشته باشد بسیار ضعیف است و این ۲ بخش مستقل از هم فعالیت های خود را پیش می برند.
رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران عنوان کرد: بنابراین بایستی یک پل ارتباطی قوی در این زمینه وجود داشته باشد تا مشکلات بازار و کسب و کار صنعت گردشگری توسط دانشگاه مورد بررسی قرار گیرد و برای آن راه و چاره ای پیدا شود. همچنین باید مراکز آموزشی در سطح بین المللی و مشابه آن تاسیس شود تا فعالیت های خود را آغاز کنند. این مراکز باید ایجاد و دولت هم از این مراکز حمایت کند. اگر چنین ساختاری شکل گیرد می توان امیدوار بود که بخشی از این مشکلات مرتفع شود.
وی در پاسخ به این سوال که چه مواردی در آموزش ها از اهمیت بالایی برخوردار است، گفت: حوزه آموزش در گردشگری شامل ۲ شاکله مهارت محور و آکادمیک می شود که گاهی اوقات اختلاف نظرهایی در خصوص آکادمیک و یا مهارتی بودن حوزه گردشگری دیده می شود. این اختلاف دیدگاه ها تا اندازه ای ادامه دارد و در پاره ای از موارد مشاهده می کنیم که بخش آکادمیک، بخش مهارتی را قبول ندارد و بخش مهارتی، بخش آکادمیک را به رسمیت نمی شناسد.
وی ادامه داد: آنچه که مسلم است ما برای پرداخت به مسائل صنعت گردشگری نیاز داریم که مشکلات و مسائل مرتبط به گردشگری توسط پژوهشگران و متخصصانی که در این حوزه فعال هستند و تجارب خوبی هم دارند، شناخته شود. اگر نظام آموزشی بهتری در حوزه آموزش گردشگری داشته باشیم، قاعدتا مشکلات گردشگری کشور مانند امروز نباید باشد.
به کارگیری بخش آکادمیک و مهارت نظام در آموزش صنعت گردشگری
جواهرزاده در خصوص اینکه چه آموزش هایی در حوزه گردشگری بیشتر نیاز است، خاطرنشان کرد: اکنون در دانشگاه ها رشته های کارشناسی، ارشد و دکتری را در سطوح مختلف تدریس می کنیم و از دیر باز نسبت به این موضوع ورود و دوره های تخصصی را هم برگزار کرده ایم؛ اما واقعیت این است که بخشی از آموزش های ما درگیر یک تسلسل محتوایی است، به این معنا که ما نظام برنامه ریزی شده ای داریم که ابلاغی است و همچنان با آن ساز و کار فعالیت های خود را پیش می برد.
از آنجایی که نظام آموزشی ما در حوزه گردشگری ناکارآمد بوده و تعداد استادان متخصص در این زمینه کم است دولت\xa0باید برنامه ریزی های کلان خود در آموزش صنعت گردشگری را جدی گرفته و نگاهی سیاسی به این موضوع نداشته باشد.
این استاد دانشگاه افزود: آموزش گردشگری باید از آن دیدگاه سنتی خارج شود و به دنبال آن سراغ بازاریابی بین المللی، دیجیتال مارکتینگ برویم که امروزه در مورد آن هم زیاد صحبت می شود و اثر بخشی بالایی روی موضوعات و بازارهای بین المللی دارد. بنابراین موضوعاتی که می خواهیم در خصوص گردشگری به کار گیریم باید از استانداردهای به روز برخوردار باشد.
وی در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه مسئولیت آموزش صنعت گردشگری با چه ارگان هایی است، بیان کرد: کشور ما در حوزه آموزش گردشگری ضعیف بوده و از این موضوع رنج می برد، متاسفانه در مسئله آموزش گردشگری چند متولی داریم که اصلی ترین آن ها وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی است. البته متولی های دیگری مانند وزارت علوم، تحقیقات و فناوری نیز وجود دارند که وظیفه آموزش عالی کشور را بر عهده داشته و مدعی این حوزه هستند و از لحاظ قانونی نیز جایگاه دارند.
نوآوری و ابتکار در آموزش گردشگری حرف اول را می زند
جواهرزاده در پاسخ به این پرسش مبنی بر اینکه آموزش چه اتفاقاتی را در حوزه گردشگری به دنبال خواهد داشت، مطرح کرد: زمانی که صحبت از آموزش و پژوهش به میان می آید تصور و توقع ما این است که بتواند مشکلات موجود بر سر راه صنعت گردشگری که بحث عمده آن مباحث نیروی انسانی است، حل و فصل کند.
رئیس انجمن علمی طبیعت گردی ایران خاطرنشان کرد: بنابراین نتیجه می گیریم که نظام آموزشی ما در این زمینه ناکارآمد بوده و تعداد استادان متخصص این حوزه نیز اندک است و به نوعی نظام آموزش عالی گردشگری در کشور ما چندان اثربخش نیست و برنامه های راهبردی برای توسعه منابع انسانی در صنعت گردشگری وجود ندارد. در نتیجه مهم ترین دلایل نبود نیروی متخصص در گردشگری همان مشکلاتی است که در نظام آموزش عالی گردشگری نیز وجود دارد.
وی افزود: به عقیده من مواردی که می تواند آموزش را در راستای توسعه گردشگری به همراه داشته باشد، چالش های زیادی دارد که باید وارد مسائل جزئی تر از این موضوع شویم و توجه کنیم زمانی که با مقوله ای به نام «گردشگری» مواجه هستیم، آن پیچیدگی ساختاری به واسطه میان رشته ای بودن گردشگری را نیز درنظر بگیریم.