حاج خانم سلیمانی همسر این مداح در این ۱۷ سال مراقب و پرستار او بود. او در این خصوص می گوید: «در این ۱۷ سال باجان و دل در کنارش می ماندم و خدمت به ایشان را دوست داشتم. گاهی دخترم می گفت من امروز پیش پدر می مانم و شما به فلان جا برو اما من اصلاً قبول نمی کردم. تمام کارهای شخصی ایشان با خودم بود، بدون اینکه یک روز بگویم خسته شده ام. اصلاً خستگی در مقابل کسی که عمری نوکری اباعبدالله را کرده بود، برایم معنایی نداشت. خود خدا و امام حسین(ع) کمک می کردند و هیچ کس باورش نمی شود که ۱۷ سال بیمار روی تخت داشتیم، بدون آنکه زخم بستر بگیرد. همیشه با دعا و صلوات و خواندن قرآن، ایشان را به حمام می بردم و می گفتم اگر هم ثوابی دارد، این ثواب برسد به روح ائمه اطهار(ع)»
حجت کسری ابتدا در منطقه دزاشیب و تکیه شمیران می خواند.\xa0ابوالفضل خالویی از اهالی قدیمی منطقه شمیرانات و از نزدیکان حاج حجت کسری می گوید: «سال ۱۳۶۰ و پس از وفات حاج ناظم قنات آبادی از مداحان با اخلاص اباعبدالله الحسین(ع)؛ حاج حجت تصمیم گرفت جلسه آموزش مداحی را در تهران و در منطقه شمیران برگزار کند. این جلسه با کمک ۵ یا ۶ نفر شکل گرفت و به تدریج با حضور رزمندگان و بسیجیان گسترش پیدا کرد و نهایتاً هیأت عشاق الحسین(ع) از درون این جلسه تشکیل شد. آن زمان حاج منصور ارضی مداح پیشکسوت کشورمان، مرکزی را در جنوب تهران بنا کرده بود و همه رزمندگان و عاشقان اهل بیت(ع) را گردهم جمع کرده بودند و جای خالی این چنین مرکزی در شمال تهران خالی بود تا جایی که هیأت عشاق الحسین(ع) در منطقه شمال تهران و با محوریت حاج حجت کسری برپا شد. سال ها او با همه مشغله ها و مشکلاتی که داشت، این جلسه را هدایت می کرد و اهتمام ویژه ای برای سرپا نگه داشتن آن داشت.»
تربیت شاگردان و آموزش مداحی به علاقه مندان یکی از فعالیت های حاج حجت کسری بود. کودکان از ۵ سالگی برای آموزش مداحی نزد او می آمدند. او شرطی برای آموزش به کودکان گذاشته بود: «از درس و مدرسه نباید غافل شوید.» در صورتی به آن ها آموزش می داد که مطمئن می شد به درسشان لطمه ای وارد نمی شود. حاج کسری به اصولی معتقد بود و به دیگران نیز توصیه می کرد، رعایت کنند. نوع پوشش و رفتار مناسب از توصیه های همیشگی او به مداحان بود. معتقد بود کسی که در کسوت مداحی است، باید اول از همه منش و رفتارش در شأن ذاکری اهل بیت(ع) باشد و می گفت مداح باید ظاهری آراسته و مذهبی داشته باشد. سبک تهرانی های قدیم مثل حاج اکبر ناظم را می پسندید و می گفت: «مجلس اهل بیت(ع) باید متناسب با شأن ائمه برگزار شود.»
خاطره محمدحسین پویانفر از مرحوم حجت کسری
هر نوکری که حجت کسری نمی شود
\xa0
ابوالفضل خالویی از خاطرات همراهی اش با حاج حجت کسری می گوید: «خاطرم هست در ایام محرم ایشان حدوداً تمام زمان شبانه روز را در مراسمات روضه سپری می کرد و از ساعت ۶ صبح تا ظهر بدون استراحت به مجالس روضه می رفت و دوباره تا آخر شب در هیات های مختلف به اجرای برنامه می پرداخت. در یکی از مراسمات در کنار حاج منصور ارضی بود که ناگهان اشعارش از جیبش افتاد. حاج منصور گفته بود: این اشعار برای یک دهه است؟ او هم گفته بود: «فقط برای یک شب روضه است.» در هیات احباب الحسین(ع) بودیم که به جهت ازدحام جمعیتی که در هیأت بود؛ در میان هروله کردن، میکروفن به دهان حاج آقا برخورد کرد و تعدادی از دندان های ایشان شکست. جالب اینجا بود که با همان اوضاع و احوال مراسم را ادامه داد و به پایان رساند و به شوخی گفت: سهم ما از این مراسم همین دندان های شکسته بود و اصلاً از این وضعیت گلایه نکرد.»
خبرگزاری فارس ـ حوزه مسجد و هیأت ـ امیرحسین کسائی: بامداد ۲۹ شهریورماه ۱۴۰۰ حجت کسری مداح سرشناس شمال تهران و شمیرانات از میان ما پر کشید. مداحی که نزدیک به ۱۷ سال به دلیل عارضه مغزی تنها دو کلام روی زبان داشت: «یا علی» و «الهی شکر».\xa0هنوز اهالی قدیمی منطقه شمیرانات تهران یادشان نرفته که روزگاری با طنین نوای پیرغلامی از نوکران آستان اباعبدالله الحسین(ع) به عزاداری خاندان پیامبر(ص) می پرداختند. هنوز یادشان نرفته که بچه های هیأت های حسن آباد و قلهک به عشق و نفس او گرد هم جمع می شدند و ارادتشان را به امام حسین(ع) ثابت می کردند.
پیکر مرحوم حجت کسری در امامزاده علی اکبر(ع) چیذر به خاک سپرده شده است. او را به فاتحه ای مهمان کنید.
طبق کلام بزرگ ترهای شمیران، حاج حجت از ۹ سالگی مداحی می کرد و خدمت اساتید مجرّب و با سوادی شاگردی داشت. همین شد که ایشان هم خوب تربیت شد و هم خوب تربیت کرد که نتیجه این شد، تقریباً تمام مداحان منطقه شمیرانات توفیق شاگردی حاج حجت را پیدا کردند و در حال حاضر هر کدام جلسات پرجمعیت و مداومی را دارند.
\xa0
مرحوم کسری حدود ۵۰ سال دم از اهل بیت(ع) و به خصوص امام حسین(ع) زد. با صدای جانسوزش دل ها را روانه کربلا می کرد. او با صوت دلنشینش خود در مجالس شمیران مداحی می کرد و در نهایت، در آستانه اربعین حسینی دارفانی را وداع گفت. این سینه سوخته دستگاه سیدالشهدا، نوحه خوانی را از سن خیلی کم، شروع و در ۱۲ سالگی ردای مداحی را بر به تن کرد و تا زمانی که حنجره طلایی اش از کار نیفتاده بود، خود را وقف مجالس اباعبدالله(ع) کرده بود. ماجرای بیماری او به نخستین سفری مربوط می شد که راهی کربلا شد. گویی همه آنچه خوانده بود و تمام ذکر مصیبت ها را در این سفر با چشم جان دید. پس از برگشتن از این سفر معنوی دچار عارضه مغزی و حنجره او تا سال ها خاموش شد.
مرحوم کسری روی منبر سکته کرد
از درس و مدرسه نباید غافل شوید
