محمدعلی همایون کاتوزیان در سال ۱۹۷۶ بخش هایی از «ثروت ملل» را ترجمه کرده و کتابی ذیل عنوان «آدام اسمیت و ثروت ملل» را نوشته است و سال ۱۳۵۸ برای نخستین‌بار در انتشارات امیرکبیر به چاپ رسید. این کتاب تشکیل شده از دو بخش تألیف و ترجمه است. بخش اول تألیف خود کاتوزیان است و بخش دوم مطلقاً ترجمه‌ای دست‌چین از متن ثروت ملل است که در هفت فصل، عرضه‌شده است. این انتخاب و دست‌چین براساس آگاهی کامل مترجم از تمامی متن کتاب ثروت ملل انجام پذیرفته است.
چاپ نهم کتاب «آدام اسمیت و ثروت ملل» نوشته محمدعلی همایون کاتوزیان در ۲۰۴ صفحه و با قیمت ۸۵ هزارتومان و در شمارگان ۳۵۰ نسخه توسط موسسه انتشارات امیرکبیر منتشر شد.
در پشت جلد کتاب می خوانیم:
پایان پیام/
شما می توانید این مطلب را ویرایش نمایید
هنوز هم می‌توان« آدم اسمیت» را یکی از موثرترین افراد در فلسفه اقتصاد سیاسی دانست، اندیشمندی که می‌توان آن را به مثابه فردی در نظر گرفت که دیگر افراد بر دوش اندیشه‌های او ایستاده‌اند و یک بنای فکری را به وجود آورده‌اند. اسمیت؛ این فیلسوف اسکاتلندی، با نوشتن کتاب «ثروت ملل» به ارزیابی مفاهیمی چون، تقسیم کار، تولید، و بازار آزاد می‌پردازد.
اثر هوشمندانه اسمیت پیشرو مطالعه و تحقیق در زمینه اقتصاد سیاسی بوده است و تکیه‌گاه نظری و فلسفی برای اظهارنظر متفکرانی چون دکتر جانسون را فراهم کرد که انسان هیچ‌گاه مانند وقتی که مشغول پول‌اندوزی است کم‌زیان‌تر نیست. بنابراین بررسی در «ثروت ملل» نه تنها خوب است بلکه یکی از الزامات بررسی شرایط اقتصادی حال حاضر دنیای سرمایه داری است.
این مطلب را برای صفحه اول پیشنهاد کنید
منبع: https://farsnews.ir/news/14011116000800/%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D8%A2%D8%AF%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D9%85%DB%8C%D8%AA-%D9%88-%D8%AB%D8%B1%D9%88%D8%AA-%D9%85%D9%84%D9%84-%D8%A8%D9%87-%DA%86%D8%A7%D9%BE-%D9%86%D9%87%D9%85-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF
ثروت ملل رساله‌ای است که پایه‌های نظری سرمایه‌داری مبتنی بر اصل آزادگذاری را بنا نهاد. او در آن استدلال می‌کند که منفعت شخصی، در محدوده حکومت مشروطه، ناگزیر باید باید تعادل خط و مشی سیاسی را تنظیم کند؛ انسان، با فعالیت برای نفع شخصی، خود به خود در جهت خیر و نفع همه فعالیت خواهد کرد.
«ایده اصلی کتاب، خودکاربودن اقتصاد است که اگر اقتصاد آزاد گذاشته شود، خود را متعادل و تنظیم می‌کند، و خودخواهی هر شخصی در نهایت منجر به پیشرفت کل جامعه می‌شود. این مفهوم معمولاً با نام «دست نامرئی» شناخته می‌شود.»