25 هزار تومان جایزه برای دستگیری برادر شاه!

پایان پیام/

در چنین وضعیتی «ابوالفتح میرزا سالارالدوله»، برادر محمدعلی شاه می خواست با کمک خارجی ها به ویژه دولت عثمانی، شاه مخلوع را دوباره به سلطنت بازگرداند و داستانی درست کرد برای مملکت که این طوری بود: «سالارالدوله در کردستان دست به شورش زد و سنندج را گرفت و از مجلس شورای ملی خواست تا با شاه مخلوع همکاری کند، ولی شکست خورد و افراد بسیاری از طرفین کشته و مجروح شدند... مدتی بعد دوباره از راه عثمانی وارد ایران شد و با لشکری از تفنگداران ایلات توانست کرمانشاه و همدان را تصرف کند... ولی در نهایت به سختی شکست خورد. وی موفق شد از صحنه نبرد بگریزد و چون مجلس برای توقیف یا اعدام او ۲۵ هزار تومان جایزه تعیین نمود، سالارالدوله به عثمانی فرار کرد... چند سال بعد، بار دیگر به کردستان رفت و لشکری جمع آوری کرد و به همدان تاخت، ولی از قوای مشروطه شکست خورد و بار دیگر از ایران گریخت... بعدها به وساطت روس ها، حکومت گیلان به او سپرده شد، اما بار دیگر طغیان کرد و باز شکست خورد و این بار از ایران اخراج شد... هنگام جنگ جهانی اول دوباره به ایران آمد و کاری از پیش نبرد و سرانجام به قلمرو عثمانی پناه برد».

حالا این جناب سالارالدوله چه جور آدمی بود؟ پیش از آنکه شورشی شود در دوره های مختلف حاکم کرمانشاه و زنجان و همدان و کردستان و... بود و هر بار به دلیل ظلم و ستمی که می کرد شکایت مردم بالا می گرفت و از حکمرانی برکنار می شد و در تاریخ نوشته اند که چنین آدمی بود: «هنگام رسیدن به میان کسبه [در اولین باری که به عنوان حاکم وارد شهری در غرب ایران شد]، از توی کالسکه خودش امر می داد و با دست هم اشاره می کرد که به خاک بیفتید، به خاک بیفتید! مردم بیچاره هم به خاک افتاده و زمین اطاعت را بوسیدند. خود شاهزاده از خاک افتادن مردم می خندید. به مرتضی خان شجاع لشکر اردلان که ریاست توپخانه را داشت، امر داد، دراز کشیدند و کتک کاری کردند که چرا توپ کم صدا بود. در دوره شاهزاده بگیر ببند و جرم و زور... شدت پیدا کرده، اطمینان مالی و جانی برای احدی باقی نبود».

گروه تاریخ خبرگزاری فارس ـ امین رحیمی: محمدعلی قاجار که مشروطه را از اصل و اساس قبول نداشت، پس از فتح تهران توسط مشروطه طلبان از سلطنت خلع شد و از ایران اخراج شد؛ به جای وی فرزندش احمدشاه قاجار به سلطنت رسید که او هم طفل بود و برایش نایب السلطنه تعیین شد و این یعنی عملا کار مملکت افتاد دست مجلس مشروطه و سران مشروطه طلب.